Hindostaanse jongeren zijn zich bewust van hun verleden als nazaten van contractarbeiders die lange tijd de koloniale exploitatie hebben mogelijk gemaakt en hebben ondergaan. Daarvoor vragen zij erkenning. Het is een generatie die klopt op de deur van de koloniale geschiedenis. Dat signaleren Jaswina Elahi en Ruben Gowricharn in hun boek Ongezien Ongehoord. Hindostanen in de Nederlandse koloniale geschiedenis. “Waarom alleen slaven als object van koloniale exploitatie worden gezien wekt verwondering op (…). Met de afschaffing van de slavernij kwam geen eind aan de exploitatie van mensen.” De website www.NieuweWij.nl had een exclusieve voorpublicatie waarvan hierna enkele delen.
Zijn Hindostanen in Nederland ongezien en ongehoord? In de media, de politiek en de wetenschap genieten Hindostanen inderdaad weinig belangstelling. Dat is wrang, want Hindostanen behoren tot de beter geïntegreerde etnische gemeenschappen en vormen in haast alle opzichten een modelminderheid. Het gaat niet alleen om de erkenning van de historisch geleverde prestaties als etnische groep maar ook, en wellicht vooral, om hun aanwezigheid in de Nederlandse koloniale geschiedenis, om de exploitatie in die periode, het lijden, het verzet en de veerkracht die deze gemeenschap heeft getoond. Dat mag niet vergeten worden omdat er weinig kennis over deze bevolkingsgroep zou bestaan. Dit boek probeert daarom de geschiedenis van de Hindostanen onder de aandacht te brengen van zowel de jongere Hindostanen als, breed geformuleerd, de Nederlandse samenleving.
