“Ik mis het thuisgevoel en mis ook een normale behandeling”, zegt Serezo. Hij is een dak- en thuisloze en geeft aan dat hij vaak een onmenselijke behandeling krijgt van de medemens. “Ik begrijp de mensen, als een ander persoon op hen afkomt niet gebaad, gescheurde kleren of vraagt om een centje of een broodje, er heel angstig uit ziet of veel vragen heeft. Maar een onmenselijke behandeling voelt helemaal niet goed aan. Als ik wat vraag of zelfs ergens loop en niemand stoor zegt men ‘schuif op beest’, of wordt er een prop op mij gegooid of een bramdende sigaret. Het doet mij vreselijk pijn en geeft mij nog meer verdriet dan dat ik al heb”, benadrukt Serezo.
“Velen als ik die dak= en thuislozen zijn, zijn door een verkeerde handeling over straat beland, enkele hadden het misschien heel goed gehad en keken ook niet naar anderen om en denkt men dat zij het nu ook niet verdienen, maar zo gaan wij niet vooruit. Er zijn ook velen net ik die weer op hun eigen benen willen staan en een goed leven willen leiden en anderen op die fouten wijzen, maar daarvoor heb je wel anderen nodig, dus je medemens. Maar, als je medemens je zo behandelt, dan breekt het je spirit of gevoel nog erger. Het breekt je zelfvertrouwen nog meer en laat je vaak ook verkeerde dingen doen”, zegt Serezo.
