Wereldwijd raken jongere generaties steeds meer gedesillusioneerd in democratie, omdat bestaande structuren falen, ten gevolge van autoritaire heerschappij, corruptie en toenemende ongelijkheid in rijkdom en inkomen. Deze ongewenste trends moeten structureel worden omgebogen om democratische verbanden te herstellen en te ontwikkelen, maar kunnen niet worden bereikt door cosmetische ‘rebranding’ van oude politiek (Foa et al., Youth and Satisfaction with Democracy: Reversing the Democratic Disconnect? Cambridge: Centre for the Future of Democracy, 2020).
Iedereen praat, maar weten ze eigenlijk wel waar het om gaat? Niet alleen om incompetentie, antisociaal gedrag, grootheidswaan, leugen, bedrog, oplichting en afgunst. In oude politieke stromingen vormen machtsmisbruik, willekeur en straffeloosheid vaste patronen. Belangenverstrengeling, klassenjustitie en censuur binnen een maffia-achtige machtscultuur legaliseren democratuur. Corruptie, nepotisme, oligarchie en omkoping prijken bij politici en de rijken. Alles onder het mom van democratie, rechtsstaat en rechtsorde. Voortdurend en veel BS van politici om de schijn van democratische rechtsstaat op te houden.
