In het rijk der politiek, waar intriges en schaduwspel de boventoon voeren, vinden we de opmerkelijke saga van Bronto Somohardjo : de man die zichzelf graag presenteert als een onverwoestbare opoffering van integriteit, maar waarvan zijn (aangeslagen) achterban toch anders getuigt.
Bij zijn vrijwillige functie ter beschikking stelling — een term zo prachtig eufemistisch dat het bijna een tapdans doet lijken — probeerde hij een heroïsche aureool van zelfopoffering te ontvouwen.
