Regeren met de media als zangkoor in plaats van als waakhond, lijkt voor iedere machthebber aantrekkelijk. Wanneer de waakhond zich schor blaft, is het de uitzonderlijke bestuurder die de spiegel pakt en het eigen leiderschap betracht. Het is veel verleidelijker om met een hondenbrokje in de ene hand en een muilkorf in de andere hand, het beestje aan de leiband te krijgen.
De ironie wil dat dezelfde figuren die het hardst aan de muilkorf willen trekken, in periode van oppositievoering, de…
