De prijzen van basisgoederen maken mensen nog steeds gek. “Zodra ik in de winkel kom neem ik een diepe zucht en hoop dat ik ga kunnen betalen voor wat ik op dat moment nodig heb”, zegt een vrouw in gesprek met Dagblad Suriname.
“Ik weet ook niet hoe ik mijn kinderen naar school moet sturen. Er is geen brood, omdat ik mij dat niet dagelijks kan permitteren en nu is er ook geen vervoer. Ik zit letterlijk met mijn handen in mijn haar. Ik wil mijn kinderen naar school sturen, maar hoe doe ik dat nu? Alles in het land maakt mij gek. Je weet aan het eind ook niet meer waarvoor je werkt, waarnaar je streeft en waarvoor je leeft. Het werkt echt op mijn zenuwen”, benadrukt de vrouw.
